Je werkt in de zorg en opeens heb je zelf zorg nodig. Dat overkwam Wil Voetee uit Zwijndrecht. Na een zware operatie volgde intensieve therapie en de strijd tegen somberheid. Goede zorg en haar geloof hielden Wil overeind.
Het is 2009. Wil en haar man zijn op bezoek bij hun dochter. Wil struikelt vanwege een hoogteverschil in de vloeren en kan niet meer overeind komen. Haar arm doet te veel pijn. In het ziekenhuis blijkt de bovenkant van haar arm op drie plaatsen lelijk te zijn gebroken. Er is een zware operatie nodig.
“Nu ken ik de andere kant”
– Wil Voetee
Intensieve zorg
Na de operatie krijgt Wil een jaar lang intensieve zorg. Elke dag kwam de fysiotherapeut langs. Dochter Simone en vriendin Els komen iedere ochtend langs om de fikse wond van de operatie te verzorgen. Beiden werken net als Wil in de zorg. Wil: “Ik kon niets zelf. De eerste weken kon ik het huis niet uit, en nog lange tijd daarna durfde ik het niet. Ik was veel te bang om opnieuw te struikelen. Daarnaast worstelde ik met depressiviteit. Ik was mijn leven lang gewend geweest om te werken. Bovendien was mijn man een paar maanden daarvoor werkloos geworden. Enerzijds zie ik dat als Gods leiding, want hierdoor kon hij mij bij alles helpen, maar we hadden veel minder inkomsten. De fysiotherapeut betwijfelde of ik ooit weer zou kunnen werken. Al met al zag ik de toekomst somber in. Juist daarom betekende het veel voor me dat ik werd geholpen door mensen die in God geloven. Zij konden mij bijstaan.”
Reuma
Als Wil na een jaar eindelijk weer aan het werk kan, krijgt ze reuma. “In mijn hoofd wil ik van alles, maar mijn lichaam wil niet meer. Dat is moeilijk te accepteren. Misschien zal ik het zelfs nooit echt accepteren. Wat het extra lastig maakt, is dat mensen niet aan me zien dat ik ziek ben. Daardoor stuit ik regelmatig op onbegrip.” Door het reuma en de blijvende beperkingen van haar arm heeft Wil veel hulp nodig. “Vaak gaat het om kleine dingen die voor anderen normaal zijn. Zonder hulp zag mijn leven er heel anders uit.”
“Als christen kun je meer bieden dan praktische zorg. Ik weet zelf hoe waardevol dat is”
– Wil Voetee
Ondanks haar ziekte werkt Wil 22 uur per week als helpende in de zorg bij Curadomi in Dordrecht. “Het is mooi werk, dankbaar werk ook. Iedere cliënt heeft een eigen verhaal. En doordat ik werk voor een christelijke zorgorganisatie kan ik ook op het geestelijke vlak iets voor een ander betekenen.” Door haar eigen ervaring met het ontvangen van zorg heeft Wil meer begrip gekregen voor haar cliënten. “Eigenlijk zou iedereen die in de zorg werkt eens zelf zorg nodig moeten hebben”, vindt ze. “Ik ken nu de andere kant. Het is vreselijk om van iemand anders afhankelijk te zijn; dat gevoel kun je niet aan anderen uitleggen.”
Op dat punt kan een goede zorgverzekering wel een last wegnemen. Helaas heeft Wil gemerkt dat de regels de laatste jaren veel strenger zijn geworden. Een verzekering was vroeger luxer dan tegenwoordig. Medicijnen voor reuma, die in het verleden nog werden vergoed, vallen nu bijvoorbeeld onder het eigen risico. Ook komen mensen minder snel in aanmerking voor een indicatie voor thuiszorg. “Soms vliegt het me aan. Wat zal de toekomst brengen? Gelukkig bestuurt God alles. Ondanks alles hebben we veel om dankbaar voor te zijn.”