Mevrouw De Vries (92) kijkt met heldere ogen om zich heen. Twee zoons, Gijs en Co, zitten bij haar bed. Tien weken geleden kwam mevrouw De Vries uit het ziekenhuis. Verdere behandeling voor haar hartfalen en ziekte was niet meer mogelijk. Haar levensverwachting was drie maanden zijn. De keus was dezelfde dag gemaakt: “Ik wil naar de hospice in Nijkerk.”
Hoe gaat het met u? “Goed!” zegt mevrouw De Vries volmondig. “Ik voel me hier vanaf de eerste dag helemaal thuis. “De aandacht, de rust en de verzorging die ik krijg, zijn geweldig.” Zoon Co: “We hadden al afscheid van haar genomen in het ziekenhuis, maar door de liefdevolle verzorging hier in de hospice knapt ze op.”
”Ik voel me hier vanaf de eerste dag helemaal thuis. De aandacht, de rust en verzorging die ik krijg, zijn geweldig”
– Mevrouw De Vries
Hoe vindt u het om hier te zijn? “Ik had geen idee hoe het hier zou zijn. Nu ik hier zelf ben, kan ik zeggen dat het me bijzonder verrast heeft. Ik ben zo dankbaar dat ik hier mag zijn. Mijn kinderen zouden deze zorg nooit aan mij kunnen geven. Als ik me triest of verdrietig voel, kan ik bellen met de verpleging of vrijwilligers. Ze staan altijd voor me klaar om met me te praten. Ik hoorde mensen zeggen dat het leven in een hospice alleen over dood en rouw gaat, maar wat ik vooral wil benadrukken is dat het leven in een hospice niet zwaarmoedig is! Er is hier altijd ruimte voor humor.”
Hoe ziet een dag er ongeveer uit? “Elke dag lijkt het zondag. Ik hoef me nergens druk om te maken. Vaak komt er iemand op bezoek. Mijn kinderen zijn elke dag bij mij. Ze doen dit om de beurt. En ook de dominee komt hier twee keer per week. Als ik wensen heb, mag ik die aan de verpleging doorgeven. Op zaterdagavond luister ik naar de kerktelefoon en op zondag kan ik meeluisteren met de kerkdiensten in Putten.” Zoon Gijs: “Wij zien hoe rijk gezegend onze moeder is. De laatste weken van ma zijn zo mooi. De vereenzaming onder ouderen is vaak groot. Veel mensen hebben dit nodig, zo’n mooi einde van het leven. De zorg die hier geboden wordt, is echt uniek.”
De hospice in Nijkerk heeft een christelijke identiteit. Wat merkt u daarvan en waarom heeft u hiervoor gekozen? “Ik wilde graag naar Nijkerk omdat ik op die manier goed bereikbaar ben voor mijn familie. Ook vind ik het fijn dat de verpleging met mij over het geloof kan praten. Ze weten wat me bezighoudt, nu ik binnenkort zal sterven. Laatst verlangde ik er sterk naar om de arm van God om mee heen te voelen. Samen met een verpleegster heb ik hierover gepraat. Aan het eind van het gesprek gaf ze me een knuffel. Ik vond dat zo fijn.”
Verpleging
De liefde en rust waar de familie De Vries zo blij mee is, stralen verpleegkundige Anja en vrijwilliger Everdien zeker uit. Anja: “We proberen zo goed mogelijk aan te sluiten bij de wensen en behoeften van de gast. We letten op lichamelijke klachten, de verwerking van de ziekte, vragen rond het naderende sterven, behandeling van pijn, benauwdheid en misselijkheid. Maar we willen ook een luisterend oor bieden. Ook maken we gebruik van de ambulancewens. Dat wil zeggen dat gasten een grote wens in vervulling kunnen laten gaan onder begeleiding van ambulancepersoneel dat zich vrijwillig ter beschikking stelt. Wij zijn erop gericht om de laatste levensfase van de gasten zo aangenaam mogelijk te laten zijn. Als gasten overlijden, zijn wij er om de familie op te vangen. We bespreken of ze willen helpen met het bieden van de laatste zorg.”
De hospice heeft een christelijke identiteit. Op welke manier geven jullie hier vorm aan? “De christelijke identiteit uit zich vooral in de visie op euthanasie”, vertelt Everdien. “Dat betekent dat er bij ons geen euthanasie wordt toegepast. Het moment van sterven ligt niet in onze handen. Toch betekent de christelijke identiteit niet dat alle medewerkers en gasten christen zijn. Wij zijn hier om gasten te begeleiden rondom het sterven. We zijn geen geestelijke begeleiders. Als gasten behoefte hebben om te praten, staan wij daar altijd voor open. We lezen uit de Bijbel of dragen een mooi gedicht voor. Verder begeleidt een eigen predikant de gast. Als er behoefte aan is, kunnen wij een pastoraal medewerker van de hospice vragen voor een bezoek.”
“De christelijke identiteit uit zich vooral in de visie op euthanasie. Dat betekent dat er geen euthanasie wordt toegepast. Het moment van sterven ligt niet in onze handen”
– Mevrouw De Vries
Wat is een hospice? Een hospice biedt palliatieve zorg aan mensen die een terminale indicatie hebben, waarbij de levensverwachting maximaal drie maanden is. Als de zorg niet door mantelzorgers of thuiszorg kan worden geboden, kan een zieke opgenomen worden in een hospice. De zorg in een hospice is niet meer gericht op genezing, maar is symptoomgerichte zorg, bijvoorbeeld een zo goed mogelijke pijnbestrijding. Ook wordt de familie begeleid rondom het stervensproces en de rouwverwerking. De zorg die in een hospice wordt geboden, is veel meer dan de zorg die een verpleeghuis of ziekenhuis kan bieden. In de hospice is tijd voor de gast. Zijn of haar wensen staan centraal.